10 April 2019 Foam Fotomuseum
Erwin Blumenfeld | Santu Mofokeng | Scheltens & Abbenes
Erwin Blumenfeld
Erwin Blumenfeld is een groot mode fotograaf. Zijn werk vond ik indrukwekkend omdat het naar mijn idee niet de 'typische' mode beelden zijn. Zeker niet in de tijd dat hij het schoot. Ik vind het bijzonder om te zien hoe hij met vormen en kleuren speelt. Het trekt soms erg naar abstracte beelden toe wat ik persoonlijk heel mooi vind.
Santu Mofokeng
Santu Mofokeng is een fotograaf die in Zuid-Afrika veel heeft vast gelegd en dan vooral rond de apartheid. De beelden die ik in Foam zag vond ik ontzettend indrukwekkend. Ook vond ik de presentatie vorm interessant, dit had er ook mee te maken dat ik het interessant vond. Er waren namelijk prints met beamer projecties gecombineerd. Dit werkte naar mijn idee ontzettend goed.
Scheltens & Abbenes
Dit is een Nederlands duo dat stillevens maakt. Ze doen uitgebreid onderzoek naar vormen, textuur en kleuren. Toen ik dit zag was mijn aandacht direct getrokken. Ik vind het heel interessant om hun onderzoek te zien en de abstracte benadering van alledaagse objecten. Ik probeer dit zelf soms ook te doen in mijn eigen werk dus dit werk is een hele mooie inspiratie bron hiervoor. Ook de presentatie vorm vind ik gaaf. Sommige beelden werden zonder lijst gepresenteerd met een beeld eroverheen dat wel in een lijst zat. Zo ontstond er een diepte verschil wat heel goed werkte bij dit project naar mijn idee.
4 April 2019 Fotodok Bookclub
Roger Ballen | Maja Daniels | Karianne Bueno
Roger Ballen | Ballenesque
Roger Ballen is een fotograaf die van foto journalistiek steeds meer richting het artistieke is geëvolueerd. Hij maakt beelden die op je netvlies blijven staan, zoals hij dat zelf zei tijdens deze lezing. Ik vond het interessant om Roger Ballen te horen spreken over zijn boek en zijn proces door de jaren heen. Hij is begonnen met journalistieke beelden omdat dat in zijn tijd de enige vorm van fotograferen was. Hij vertelde dat hij steeds meer naar het artistieke is getrokken door de jaren heen en dat hij zichzelf ook is gaan zien als kunstenaar. Hij noemt zijn werkvlak een theater waarin hij zijn spel speelt. Dat vond ik vooral een hele interessante benaming. De man zelf is net zo mysterieus als zijn werk en dat vind ik ontzettend interessant.
Hij vertelde ook over zijn kijk op fotografie en dat hij eigenlijk altijd heeft gezegd dat hij in zwart/wit zal blijven schieten. Na al die jaren heeft hij zich toch bedacht en is met kleur gaan begonnen en hij verteld dat er een hele nieuwe wereld is geopend. Dat vond ik ook heel mooi om te horen. Hij heeft fotografie weer op een andere manier ontdekt voor zichzelf.
Maja Daniels | Elf Dalia
Maja Daniels is een Zweedse fotografe. Gister ben ik naar fotodok geweest en daar presenteerde ze haar nieuwste boek; Elf Dalia. Het boek gaat over een aantal onderwerpen; Een taal Elf Dalia die nog maar door zo een 1000 man wordt gesproken, een man die een tijd geleden leefde in het dorpje Älvdalen en een soort onderzoeker was en de mythologische en mysterieuze verhalen rondom deze plek. Zoals verhalen over hekserij, de maan en zwarte katten.
Maja Daniels vertelde bij fotodok hoe ze aan de slag is gegaan en dat vond ik heel mooi. Ze is zelf gerelateerd aan het dorpje door haar opa die daar vandaan komt. Ze is zich gaan verdiepen in een aantal archieven en stuitte op de man die onderzoeker was van het mythologische en zelf lenzen bouwde. Ze werd geobsedeerd door het onderwerp. Wat ik heel mooi vind is dat ze heel veel heeft gedaan om dit project te kunnen doen. Zo is ze in het kleine vakantie huisje van haar opa gaan wonen in Älvdalen en is begonnen om de community ook bij te staan door les te geven enz.
Ondanks dat er heel veel waargebeurde verhalen zijn die ze gevonden heeft is het boek meer een fantasie wereld die zij koppelt aan alle activiteiten die er in het plaatsje zijn gebeurd / gebeuren.
Dat vind ik persoonlijk ook heel mooi. Er zijn zoveel verhalen maar zij verteld een verhaal wat zij wilt vertellen over de plek, over hoe zij het ziet en dat vind ik het mooie er aan.
Karianne Bueno | Doug’s Cabin
Karianne Bueno heeft een fascinatie voor verlaten en vervallen plekken. Ze heeft dit keer een boek gemaakt over een man die in een bos in Canada, Vancouver een kamp heeft waar hij in zijn eentje leeft. De man heet Doug en is jaren geleden naar deze plek gekomen toen er nog wel een bewoonde plek was. Hij werkte er op een militaire basis. Alles wat hier stond werd afgebrand na de oorlog, Doug heeft zoveel mogelijk gered wat hij kon redden en is er gebleven.
Karianne is een tijdje bij Doug gebleven en heeft daar gezeten met het idee om uit te zoeken of zij ook op zo een manier zou kunnen leven. Ondertussen is ze ontzetten nieuwsgierig geweest naar het leven van Doug en heeft hem en zijn wereld vast gelegd. Het gaat er ook heel erg om dat Doug het verleden en deze omgeving wilt vasthouden en in leven wilt blijven houden maar als Doug er niet meer is zal dit verhaal met hem sterven. Karianne heeft haar best gedaan om de herinnering vast te leggen in dt boek. Het gaat dus ook om de vraag wat gebeurd er als je overlijd? Wat vergaat er dan samen met jou. Dingen die het leven van een persoon in een greep houden kunnen na dat overlijden ook ineens niets meer betekenen. Dat vind ik wel een mooie boodschap of in ieder geval iets waar je overga gaat denken bij dit project.
16 februari 2019 Kunsthal Kade
MAESTRO VAN WITTEL - Hollandse meester van het Italiaanse stadsgezicht
Ik ben naar de tentoonstelling geweest van MAESTRO VAN WITTEL, waar een grote hoeveelheid schilderijen wordt getoond die hij door de jaren van zijn leven heeft gemaakt. Hij is begonnen in Nederland, heeft hier vele landschappen en architectuur schilderijen gemaakt en is vervolgens naar Italië getrokken om daar meer te leren over de schilderkunst.
Ik vond deze tentoonstelling ontzettend indrukwekkend. Sommige schilderijen zijn gigantisch en ik bedenk me direct de hoeveelheid werk die daar in moet hebben gezeten. Ik merkte dat ik verdwaalde in sommige beelden. Er is zoveel te zien en zelfs na een een tijdje bleef ik nieuwe dingen ontdekken. Ik vind het hele inspirerend dat zo een beeld zo lang je aandacht kan trekken. Dat is iets wat tegenwoordig niet meer zo snel gebeurd. Dat ligt deels aan de instelling van de kijker maar ook aan de beelden zelf. Er zijn soms niet zoveel dingen te ontdekken. Maar juist het ontdekken en herontdekken in beeld maakt en houd het spannend om er naar te kijken. Deze tentoonstelling heeft mij hier wel over laten nadenken.
18 Januari 2019 Fotodok tentoonstelling
Verslag techniek
Kies een project uit waarbij tekst een grote rol speelt en leg uit waarom.
The Parallel of state | Guy Martin
Ik heb gekozen voor het project van Guy Martin omdat ik vind dat bij dit project de tekst een grote rol speelt. Er is namelijk een whatsapp gesprek van een groep die een militaire staatsgreep probeerde te plannen te zien. Ik vind dat dit stukje tekst heel veel toevoegt aan het project. Ik kreeg hierdoor namelijk wat meer grip op het onderwerp en het verhaal dat de kunstenaar wilt vertellen.
Betrekking op eigen projecten;
Als ik kijk naar eigen projecten gebruik ik niet heel vaak tekst als toevoeging van het project. Soms doe ik dat wel maar het moet echt een toevoeging zijn. Dat vind ik soms wel lastig, wanneer is het een toevoeging en wanneer is het to much. Dat probeer ik wel in mijn hoofd te houden wanneer ik bezig ga met teksten.
Welk project spreekt jou het meeste aan qua vorm leg uit waarom.
Universe: Facts in a post-truth era | Jos Jansen
Ik heb gekozen voor het project van Jos Jansen omdat zijn project esthetisch heel sterk is. Alle beelden zijn heel strak en passen heel goed bij elkaar. De kleuren komen overeen met elkaar en de vormen zijn ook heel prettig bij elkaar.
Betrekking op eigen projecten;
Als ik kijk naar mijn eigen projecten en de vorm daarvan verschilt het heel erg. Ik probeer altijd wel te letten op de vorm, maar dat is niet altijd het belangrijkste. Ik probeer daarom wel zo veel mogelijk te bekijken of het belangrijk is voor het project of dat het wat minder ertoe doet. Wel probeer ik werk dat bij elkaar hoort de zelfde sfeer te geven door een soort gelijke lichtbron te gebruiken of door een soort gelijke kadrering.
Kies een project dat inhoudelijk heel sterk is en leg uit waarom.
False positives | Esther Hovers
Ik heb gekozen voor het project van Esther Hovers omdat dit project mij het meest aansprak qua inhoud. Het gaat over afwijkend gedrag en hoe computers dat detecteren. Dit is iets wat heel relatable is. Iedereen is zich er bewust van dat er tegenwoordig overal camera’s hangen en dat je wordt bekeken. De manier waarop Esther dit in beeld brengt vind ik heel sterk.
Betrekking op eigen projecten;
In mijn projecten probeer in zoveel mogelijk inhoud te stoppen door research te doen naar mijn onderwerp en te kijken hoe ik dit op een goede manier kan verwerken en kan uitbeelden.
Welk project spreekt je het meest aan qua presentatie leg uit waarom.
False positives | Esther Hovers
Ook qua presentatie vind ik het project van Esther Hovers heel sterk. Het werk was heel overzichtelijk opgehangen en de formaten werkten heel goed. De beelden van de straten en pleinen waren vrij groot uitgeprint waardoor je er bijna ingezogen werd. Je gaat heel goed kijken wat natuurlijk ook de bedoeling is want dan zie je dat er iets toch een beetje gek is aan de beelden (het feit dat de mensen die erop staan niet allemaal op hetzelfde moment hier waren). Ook de kleinere prints van menselijke omtrekken werkte heel goed.
Betrekking op eigen projecten;
Wanneer ik mijn werk presenteer probeer ik zoveel mogelijk te bedenken hoe ik wil dat mensen mijn werk bekijken. Dus wat is het eerste wat de aandacht moet trekken? Of moet alles gelijk zijn. Zo hoop ik te kunnen sturen hoe mensen mijn werk bekijken door de formaten en de opstelling.
6 December Fotodok Bookclub
Dana Lixenberg | Martin Parr | Bryan Schutmaat